نمی بخشمت ....بخاطر تمام خنده هایی که از صورتم گرفتی .... بخاطر تمام غمهایی که بر صورتم نشاندی .... نمی بخشمت .... بخاطر دلی که برایم شکستی .... .. بخاطر احساسی که برایم پرپر کردی ..... نمی بخشمت .... بخاطر زخمی که بر وجودم نشاندی ..... بخاطر نمکی که بر زخمم گذاردی .... و می بخشمت بخاطر عشقی که بر قلبم حک کردی ...
پروانه به شمع بوسه زد و بال و پرش سوخت
بیچاره از این عشق فقط سوختن آموخت
فرق من و پروانه در این است :
پروانه پرش سوخت ولی من جیگرم سوخت.
نویسنده: حبیبی(چهارشنبه 87/6/20 ساعت 10:51 صبح)
